خدایا

 نه آن قدر پاکم که کمکم کنی

 نه آن قدر بدم که رهایم کنی

 میان این دو گمم ! ! !

 هم خود را و هم تو را آزار میدهم

 هر چه قدر تلاش می کنم نتوانستم آنی باشم که تو خواستی

 و هر گز دوست ندارم آنی باشم که تو رهایم کنی . . . .

 آن قدر بی تو تنها هستم

 که بی تو یعنی هیچ

 یعنی پوچ

 خدا یا پس مرا ببر!

 ببر به آن چه خودت می خواهی

 پروردگارا

 هیچ وقت رهایم نکن . . . .

 پروردگارا! به من بياموز دوست بدارم کسانی را که دوستم ندارند ، گريه کنم برای

 کسانی که هيچگاه غمم را نخوردند ، لبخند بزنم به کسانی که هرگز تبسمی به صورتم

 ننواختند ، محبت کنم به کسانی که محبتی در حقم نکردند ، عشق بورزم به کسانی که

 عاشقم نيستند . . . . .!